Οικονομικό φόρουμ Δελφών: διασημότητες και ανθισμένες αμυγδαλιές.

Της Μαργαρίτας Πουρνάρα
«Μαμά, μαμά θέλω να δω τον Τσίπρα!» ούρλιαζε ένας δεκάχρονος που τραβούσε τη μητέρα του από το πουλόβερ. «Θα περάσει με το αυτοκίνητο, αλλά πού να τον δεις βραδιάτικα», απαντούσε εκείνη στον ανυπόμονο υιό. Μαζί με άλλους κατοίκους των Δελφών είχαν ακροβολιστεί σε μια άκρη του στενού πεζοδρομίου, περιμένοντας να δουν επισήμους, που κατέφθαναν εκείνη την ώρα. Για τέσσερις ημέρες που διήρκεσε το Delphi Economic Forum, ολόκληρη η κωμόπολη ήταν στο πόδι. Όχι μόνον διότι όλα τα ξενοδοχεία ήταν ασφυκτικά γεμάτα και οι ταβέρνες το ίδιο, αλλά διότι είχε κανείς την αίσθηση πως ζούσε σε ένα μέρος μαγικό.
Εκεί όπου οι προσωπικότητες ξεπηδούν από την τηλεόραση και βρίσκονται ξαφνικά μπροστά σου: ο Ντέκλαν Κοστέλο, με την τσάντα περασμένη σαν ταχυδρόμος βόλταρε στον δρόμο, ο Τόμας Βίζερ εθεάθη με αθλητική φόρμα και σνίκερ, ο Αμερικανός πρέσβης με την ασφάλειά του χαμογελαστός και άνετος έκανε πηγαδάκια, ο Κλάους Ρέγκλινγκ μίλησε για το μέλλον της Ελλάδας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσαν το «παρών» μαζί με πρωτοκλασάτους υπουργούς της κυβέρνησης και πρώην πρωθυπουργούς, καθώς βέβαια και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Διασημότητες παντού.
Ο πιτσιρίκος που ήθελε να δει τον πρωθυπουργό δεν είχε και πολύ άδικο: παρακολουθώντας την έλευση όλων, έβγαζες πολλά συμπεράσματα, μάλλον μελαγχολικά. Ο Κώστας Σημίτης εμφανίστηκε πεζός, μόνος με τον σωματοφύλακά του, καλησπερίζοντας όποιον του απηύθυνε τον λόγο. Ο Τάσος Γιαννίτσης κυκλοφορούσε επίσης μόνος, σεμνός και συμπαθής, αποφεύγοντας τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Γιάννης Δραγασάκης προχωρούσε μαζί με έναν πυρήνα είκοσι ατόμων, με εκείνον στη μέση, σαν να βρισκόταν σε μακεδονική φάλαγγα. Η εξουσία προσελκύει τους ανθρώπους όπως το φως τα έντομα. Το ύφος ορισμένων υπουργών εξέπεμπε ένα είδος αυταρέσκειας αδύνατον να κρυφτεί, εν αντιθέσει με τους αποστρατευμένους πολιτικούς που ξέρουν τι σημαίνει να χάνεις τον θρόνο σου.
Η τεράστια επιτυχία του φόρουμ δημιουργεί από μόνη της ένα πρόβλημα κλίμακας. Οι ομιλητές ήταν 440 και οι παριστάμενοι πρέπει να ξεπέρασαν τα 2.000 άτομα, σε ένα μέρος με πεπερασμένες δυνατότητες φιλοξενίας. Οι μαύρες λιμουζίνες χωρούσαν με το ζόρι μέσα από τα σοκάκια, μια κλούβα ήταν παρκαρισμένη λίγο πιο κει, οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να βάλουν τάξη στο χάος. Οποιος είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του πάνω στο πεζοδρόμιο, πήρε κλήση. Κανένας βέβαια δεν είχε προβλέψει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα έβρισκαν χώρο στάθμευσης.
Και μέσα στο ξενοδοχείο «Αμαλία» αλλά και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών, ήταν σχεδόν αδύνατον να παρακολουθήσουν όλοι τις ομιλίες του πρωθυπουργού ή των γνωστών ομιλητών.Μάχες δόθηκαν σώμα με σώμα, με τον επικεφαλής ασφαλείας της Manifest, Γιώργο Παπάζογλου, να δίνει αγώνα για να κρατήσει τα πλήθη μακριά.
Never mind. Στον δρόμο της επιστροφής, οι αμυγδαλιές είχαν ανθίσει και ο καθαρός ουρανός ανήγγελλε τον ερχομό της άνοιξης…
[ Πηγή ]