Του Κώστα Χριστοδούλου
‘Oσο απίθανο είναι να μη γνωρίζεις την Manifest αλλά τόσο πιθανόν είναι να έχεις εξυπηρετηθεί από κάποιον από τους 600 υπαλλήλους της είτε αυτοί είναι οι καθαριστές στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, είτε ο security σε κάποια μεγάλη πολυεθνική, είτε ο άνθρωπος που σε εξυπηρέτησε στο κυλικείο ενός ιδιωτικού νοσοκομείου. Πίσω από αυτή την ‘αόρατη’ αυτοκρατορία, κρύβεται ένας 40άρης ο οποίος έχει γράψει χιλιόμετρα με την σφουγγαρίστρα στο χέρι, ο ταλαντούχος κύριος Αμμολοχίτης.
Η επιχειρηματική του ιστορία ξεκινάει το 2003 όταν ο Διονύσης ήταν 26 χρονών και ζούσε μία στρωμένη ζωή. Έμενε στο ίδιο σπίτι με την μητέρα του, ο πατέρας του είχε ‘φύγει’, η αδελφή του είχε μετακομίσει και είχε ανοίξει το δικό της σπιτικό. Κάθε πρωί, ο Διονύσης και η μητέρα του ξεκινούσαν για τη δουλειά. Η μητέρα του δούλευε ως επόπτρια σε μία εταιρεία διανομής φυλλαδίων και ο Διονύσης ως πωλητής σε μία εταιρεία που έκανε καθαρισμούς και μυοκτονίες. Στη δουλειά αυτή ήταν για περίπου έξι μήνες και είχε δεχτεί να πάει αφήνοντας πίσω του αντίστοιχη θέση σε εταιρεία πληροφορικής.
Και μια ωραία Παρασκευή, ο Διονύσης παίρνει την απόφαση που στην πορεία αποδείχθηκε η πλέον κρίσιμη της ζωής του. Παραιτείται από τη δουλειά του και με μηδέν κεφάλαιο αλλά καλά καταστρωμένο σχέδιο ξεκινά να χτίζει τη Manifest. O πρώτος άνθρωπος στον οποίο το ανακοινώνει είναι η μητέρα του. Της ζητάει να παραιτηθεί και η ίδια από τη δουλειά της και να ξεκινήσουν μαζί μία εταιρεία από την επόμενη Δευτέρα. «Μάλιστα είχα βρει και την επωνυμία της εταιρείας μας καθώς όλο το Σάββατο ξεφύλλιζα ένα αγγλο-ελληνικό λεξικό και σταμάτησα στο m όταν είδα την λέξη Manifest». Η μητέρα του αντέδρασε ‘εκτός της πεπατημένης’ για Ελληνίδα μάνα λέγοντας του «ναι παιδί μου, να παραιτηθώ».
«Εγώ εκεί παρέλυσα. Λέω, δεν μπορεί να βάζει τελεία εκεί. Εκείνη την στιγμή ένιωσα ότι είχα την ευθύνη της μητέρας μου. Plan-B δεν υπήρχε. Μόνο ένας μονόδρομος που έλεγε ότι έπρεπε να υπάρχουν έσοδα για να επιβιώσουμε και να ξεπληρώσουμε και ένα δάνειο που είχαμε. Και έκανα τα πάντα για να το πετύχουμε ξεκινώντας από το μηδέν και με μηδέν έσοδα πλέον». Για την ιστορία, η μητέρα του Διονύση είναι σήμερα αντιπρόεδρος της Manifest και συνεχίζει να είναι δραστήρια στον τομέα του HR της εταιρείας.
Δευτέρα πρωί ο Διονύσης με τον Χρυσό Οδηγό υπό μάλης ξεκίνησε να βολιδοσκοπεί εν δυνάμει πελάτες για την εταιρεία καθαρισμού που ξεκινούσε. Είχε φτιάξει ένα διαφημιστικό A4 και το έστελνε με fax σε 60-70 εταιρείες καθημερινώς. Την επομένη, φορούσε το καπέλο του πωλητή και επικοινωνούσε τηλεφωνικά ώστε να μάθει εάν έχουν λάβει το fax και αν τους ενδιέφερε η συνεργασία. Αν ήταν θετικοί, τους έκλεινε ραντεβού.
Τα ραντεβού αυτά είχαν πολλά τραγελαφικά. Έχω ένα ‘μειονέκτημα’, γενικώς μικροδείχνω. Τότε δηλαδή ήμουν 26 και έδειχνα για 20. Είχα πάρει λοιπόν μία ψεύτικη βέρα και φόραγα κοκάλινα γυαλιά και κάτι φαρδιά σακάκια για να δείχνω κάπως μεγαλύτερος
«Τον πρώτο καιρό, δεν υπήρχε επιλογή, ακόμη και δουλειά των 50 ευρώ να ήταν δεν την αφήναμε. Το ‘σκληρή δουλειά’ είναι μέτρια έκφραση. Τα πέντε πρώτα χρόνια, και με μεγάλο κόστος σε προσωπικά θέματα, οι καλές ημέρες ήταν αυτές που κατάφερνα να κοιμηθώ 3 με 4 ώρες. Το πρόγραμμα μου ήταν το πρωί γραφείο και ραντεβού και μετά πάνω από το κοστούμι, για να μην χάνω χρόνο, φόραγα τη φόρμα του καθαριστή και μαζί με την μητέρα μου και τους ανθρώπους που συνεργαζόμασταν για κάθε εργολαβία, έπαιρνα την σφουγγαρίστρα ή ό,τι άλλο χρειαζόταν και συνέχιζα».
Με τα πρώτα χρήματα που έβγαλε ο Διονύσης, αντί να πάρει αυτοκίνητο, επένδυσε για να γνωρίσει καλύτερα τη δουλειά του. Επισκέπτονταν διεθνείς εκθέσεις σε όλη την Ευρώπη και έβλεπε τι προσφέρουν και πώς δουλεύουν οι επαγγελματίες του κλάδου. Σε μία από αυτές τις εκθέσεις άκουσε για το facility management, το οποίο πήγαινε μερικά βήματα πιο πέρα αυτό που έκανε ήδη. Προσφέροντας υπηρεσίες όπως φύλαξη (security), καθαρισμούς, τεχνικές εργασίες και catering, το facility management (που υπολογίζεται ότι αντιπροσωπεύει το 3,5% του ΑΕΠ στο δυτικό κόσμο) δίνει τη δυνατότητα στις εταιρείες να επικεντρωθούν στο αντικείμενο τους δίνοντας όλες τις ‘τρίτες δουλειές’ σε εξωτερικό συνεργάτη.
Ήδη πριν κλείσει έναν χρόνο, ο Διονύσης Αμμολοχίτης ήξερε πού ήθελε να οδηγήσει τη Manifest στο μέλλον.
«Τον Φεβρουάριο του 2004 κλείνω με πολύ θράσος την πρώτη μας μεγάλη δουλειά. Έμαθα τυχαία από κάποιον συνεργάτη ότι θα έκανε διαγωνισμό για τις υπηρεσίες καθαριότητας η αλυσίδα καλλυντικών Sephora. Στη συνάντηση που είχα με τους διευθυντές της εταιρείας, είχα, δεν είχα, κλείσει τα 27. Στο τέλος της συζήτησης μας, σηκώθηκα και σαν επίλογο τους είπα, κοιτάξτε, εμείς μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά πολύ καλύτερα απ’ ό,τι την κάνετε τώρα. Είναι η μοναδική σας ευκαιρία να συνεργαστείτε μαζί μας σε αυτή την τιμή, καθώς σε λίγα χρόνια αυτές οι τιμές δεν θα προσφέρονται από εμάς. Ή τώρα ή ποτέ’. Έφυγα από το τραπέζι και με το που γύρισα στο γραφείο, είχα λάβει θετική απάντηση.
Έκλαιγα από τη χαρά μου αλλά και ξαφνικά συνειδητοποίησα και το μέγεθος της δουλειάς που είχαμε αναλάβει. Χωρίς να έχουμε καθόλου προσωπικό, έπρεπε να αναλάβουμε σε ένα μήνα τον καθαρισμό μιας αλυσίδας με περισσότερα από 40 καταστήματα σε 10 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Με αρκετές τραγελαφικές καταστάσεις, ξενύχτι, πολλή δουλειά και ένα φορτηγάκι που πήγαινε πάνω κάτω και δεξιά αριστερά, φέραμε εις πέρας μια δουλειά που ήταν πάνω από τις δυνατότητές μας και καταφέραμε να μπούμε στο χάρτη».
Σήμερα η Manifest ‘τρέχει’ με 40% ανάπτυξη βλέποντας τον τζίρο της το 2017 να κλείνει στα 8 εκατομμύρια ευρώ, απασχολώντας 600 άτομα, με 124 από αυτά να έχουν προσληφθεί τον τελευταίο μήνα, καθώς έρχονται συνέχεια νέες μεγάλες δουλειές όπως ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών και η Ιντρακόμ. Παράλληλα, η Manifest έχεις κι άλλες μεγάλες συνεργασίες, όπως αυτές με την Alpha Bank, την Coca-Cola και τη Nestle.
Από το 2016, στη Manifest έχει επενδύσει και το private equity SouthBridge, εκτιμώντας ότι τόσο η εταιρεία όσο και ο τομέας που δραστηριοποιείται έχει σημαντικές δυνατότητες εξέλιξης.
Στο Oneman, ο Διονύσης Αμμολοχίτης παραδέχεται ότι το θράσος ήταν ένα από τα στοιχεία που είχε στο ξεκίνημα της Μanifest και παραθέτει μέσα από τη δική του εμπειρία ποια είναι τα άλλα συστατικά που πρέπει να έχει κάποιος για να προχωρήσει στη δημιουργία της δικής του επιχείρησης. «Θα πρέπει να έχει ξεκάθαρο στόχο για το τι θέλει να κάνει και είναι συνειδητοποιημένος ότι θα κάνει θυσίες. Συνήθως κάνεις θυσίες στα πιο πολύτιμα πράγματα που έχεις. Θα πρέπει να μεγαλώσει μέσα από το κομμάτι της υπευθυνότητας. Πράγματα και καταστάσεις που μπορεί να αμελήσεις σε ένα πρώτο στάδιο δεν μπορείς να τα παραβλέψεις στον δεύτερο βαθμό διεύρυνσης της δραστηριότητας σου. Υπευθυνότητα προς όλες τις πλευρές, προς τη δουλειά σου, τους συνεργάτες σου, την κοινωνία, το κράτος, τα πάντα.
Η πιο λανθασμένη αντίληψη που υπάρχει για την επιχειρηματικότητα είναι ότι αυτός που θα κλέψει, αυτός που θα πατήσει επί πτωμάτων είναι και αυτός που θα επιβιώσει. Αυτό που λέω και στα νέα παιδιά όταν μου δίνεται η ευκαιρία είναι ότι συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Δηλαδή όποιος λειτουργεί με βάση τις προσωπικές του αξίες και την ηθική, αυτός είναι που θα πετύχει. Δεν δουλεύει καθόλου αλλιώς το σύστημα».
Για το που βλέπει τη Manifest μετά από 10 χρόνια, βάζει τον πήχη ψηλά. «Θα έχει κατακτήσει ήδη την κορυφή στην Ελλάδα είτε με εξαγορές είτε με οργανική ανάπτυξη και θα απασχολεί 3.000 άτομα. Γιατί όχι, μπορεί να έχει ηγετική θέση και στην Ευρώπη, τουλάχιστον στις χώρες που θα δραστηριοποιείται».
